සතුටු සිනා.....
සෑම දිනකම උදෑසන පරිද්දෙන් ඊයේ දිනයේද උදේ කාලය කාර්‍යය බහුල ලෙස ගෙවී ගියේය. උදෑසන රෝගීන් බලන වටය සෑම දිනකම මට වෙහෙසකරය. සර් ඒමට පෙර සියලුම නව වාර්තා බලමින් රෝගීන්ගේ නවතම තත්වය සොයා බලමින් සර්ගේ රෝගින් බලන වටයට සූදානම් වෙන අතරතුර මිස්ලාගේ, රෝගීන්ගේ හා රෝගීන් බලාගන්නන්ගේ සියලු ප්‍රශ්ණ වලටද මා පිලිතුරු දිය යුතුය. ඒ අතරින් පතර වෛද්‍ය අවවාද ද දිය යුතුය. සියලුම රොගීන්ගේ ජීවිත පලමුව මා අත රැදී ඇති බැවින් කොතරම් කායික මානසික වෙහෙස මධ්‍යයේ වුවද මා උපරීම සිහියෙන් වැඩ කටයුතු කල යුතුය. එය සැබවින්ම වෙහෙසකරය. වාට්ටුව තුල දුවමින් වැඩ කරන අතරතුර මා පිටුපසින් අසුනු ඒ කටහඩ දෙසට නෙත් යොමු කලෙමි. 58 වියැති ඈ සිනාමුසු මුහුණෙන් පැමිණ සිටියේ ලේ වාර්ථාවක්ද රැගෙන එය මට පෙන්වීමටය. මගේ මතකය අතීතයට දිව ගියේය. ඈ දුටු පලමු දිනයේ ඈ සිටියේ ඇඳක් මත වැතිර එක් පැත්තක් බලා ගත් ගමන්මය. ඒ අසල ඇගේ වැඩිමල් සොයුරිය අඩමින් සිටි අතර ලෙඩා බැලීමට සියලු උපකරණද රැගෙන මා සැනෙකින් එතනට දිව ගියෙමි. "අනේ නෝනා කොහොම හරි නංගිව බේරලා දෙන්න" කියමින් සියල්ලට පෙර ඇගේ වැඩිමල් සොයුරිය වැලෙපෙන්නට විය. "මේ අම්මව මොන